bij de waterval...

''doe ik niet'' zei Safira. een lichte gloed verscheen om haar heen. ''ik ben klaar om te vechten'' zei ze vastberaden.

"Mooizo.." Opeens barstte de grond voor hen open, en Idun hield stil. Hij deinsde achteruit, en trok Safira nog steeds krampachtig mee, terwijl een vreedm wezen uit de grond kwam. Het leek een kruising tussne een enorme hagedis en een insect, en hij trok zijn zwaard.

Safira's ogen gloeide op. Ze ging voor Idun staan en maakte een schild terwijl ze dichter bij het monster kwam.

Idun schreeuwde vervaarlijk, en sprong met een enorme kracht op, naar het monster. Hij trok het enorme zwaard, en sloeg het door en poot heen. Het pantser kraakte vervaarlijk, en hij schreeuwde triomantelijk.

Safira grijnsde. het Schild veranderde in een licht zwaard. En ze rende naar de kop toe.

Rof kwam opeens uit de bomen tevoorschijn en spuwde vuur naar het monster

Idun juichte vanwege Reign of Fire, en hij stak zijn zwaard door het nekpantser van het dier. Hij schreeuwde toen een stroom zwart bloed over zijn arm liep, en een brandvlek ontstond.

Safira haalde uit naar het monster met het zwaard. Ze raakte zijn keel en een diepe snee verscheen. Ze sprong achteruit en voelde zich weer duizelig haar hoofd begon weer te bonken. je bent van mij Safira... je bent van mij... klonk het door haar hoofd.

Idun voelde de stem, hij hoorde hem door Safira heen.. Hij stak zijn zwaard door het hoofd van het dier, en zeilde naar beneden aan zijn lange jas..

Safira ademde onrustig en deed haar ogen dicht. Ze zakte op de grond terwijl overal pijn in haar vloeide.

Idun had er genoeg van.. Hij stak zijn zwaard omhoog, en met de andere hand schoot hij een paar keer met het zogenaamde 'pistool..' "KOM DAN, KONING LAFAARD, ALs JE WILT VECHTEN MET SAFIRA, DAN ALLEEN OVER MÍJN LIJK!!!" Opeens werd de lucht drukkend.. Idun snakte naar adem, vanwege de plotselinge temp. verandering.. Hij viel op zijn knieën, en dacht bijna te stikken..

''idun... die hoef je niet voor mij te doen'' zei ze zachtjes en stond op ze keek naar de donkere lucht. Haar borst brandde een gloed verscheen om haar heen. Ze werdt zachtjes doorzichtbaar.

"Ik ben aan je verbonden, al wil ik het niet, dan moet ik het nog steeds doen.." Idun pakte Safira's hand, en de grond scheurde open onder hen.. Onder luid geschreeuw van de dood, voeren ze hand in hand naar beneden...

Safira deed haar ogen dicht en ademde diep uit en in.

Idun sloot zijn ogen.. D tijd veranderde.. Een minuut was als een eeuwigheid..

Yuna stond van af een afstandje te kijken. Ze keek verbaasd toen ze Safira zag. nee dit kan niet dit kan niet... dacht ze bij zich zelf. 'SAFIRA!!!'' riep ze.

Idun hield safira's hand steviger vast, en een enorme stank kwam hen tegemoet.. Water liep donker en modderig van de kanten, en witte bleomen groeiden er, doden..

Safira slikte en deed haar ogen dicht terwijl ze een keer in de hand van Idun kneep.