bij de waterval...

Safira stond bij een waterval. Ze keek in het water. Haar rode ogen gloeide op. Ze ging in het midden van het water staan. Het water werdt rood...

"Je moet dat toch echt een keer afleren.." Zei Idun, die aar Safira keek vanaf een rotspunt. Zijn zwaard hing over zijn rug, en de rode jas, bezet met zwart, hing over zijn schouders. Hij leek ouder, verandert. Zij haar was van ravenzwart naar wit verandert, en hij keek gemeen.

''kan ik niet...'' zei ze. Ze draaide rondjes en het water deinde mee. Ze maakte rare bewegingen met haar armen. het was soort watersturen.

"Wedden van wel?" Idun ademde in, en het meer begon zich miraculeus te legen..

Safira sprong van het water af. Ze keek hem aan. ''je bent veranderd'' zei ze.

"Goed gezien." Zei hij droogjes. Hijn stak een half gehandschoende hand uit, en glimlachte lief.

Safira pakte zijn hand vast. haar haar werdt zwart en haar kleren ook. ze grijnsde en ging naast hem zitten.

Idun kuste haar hand, en de verminkte mond glansde vrolijk. Hij trok een vreemd wapen, en een kanl volgde. Een vreemd wezen,met slagtanden en vleugels, viel voor ehm neer. "Close.." Zei hij geschokt.

Safira keek droog naar het dier. Ze was veranderd en dat was aan haar te zien. Ze stond op en keek naar de lucht die langzaam grijs werdt.

Idun pakte haar met de ranke handen beet, en kuste haar langzaam.

Safira kuste hem terug en keek hem aan.

Idun keek haar met die valse glimlach aan, en hij trok zijn zwaard. "Zin om te oefenen?" Vroeg hij simpel. "ik ehb de poort naar Hades opnieuw geopend.." Hij nam een hap lucht. "De Duivel mag ebst huilen, zoalgn niemand het ziet.." Hij knipte, en verging opeens tot stof..

Safira grijnsde. Ze wou mee gaan. Maar zakte door haar benen. Haar borst brandde. ''hij is terug...'' zei ze en bleef liggen terwijl de rode gloed weer kwam.

Idun voelde opeens dezelfde pijn, zijn geest nam weer vorm aan, en kwam tevoorschijn uit eht stof. Hij hurkte neer bij Safira, en liet zijn Zwaard vallen..

Safira had haar ogen dicht. De rode gloed veranderde langzaam in zwart en haar haar en kleding werden ook zwart.

"Wat is er Safira.." Vroeg Idun, om de stilte te doorbreken. Hij voelde een steek bij zijn hart, en wist het meteen. Hét was terug..

Safira kon niks uitbrengen. de pijn in haar borst deed erg zeer. Ze schudde wild met haar hoofd.

Idun liet Safira in het gras liggen, en rechtte zijn rug. Hij opede zijn mond, en zijn borstspieren leken ter plekke te groeien.. Hij brulde opeens knetterhard, en de schreeuw was mijlen ver nog te horen..

Safira ademde snel en het leek net of ze zou gaan stikken.

Een zwarte schaduw verscheen vóór Idun. Het was een gehoornde zwarte schaduw, met getande vleugels.. Idun hief zijn hand op naar de zwarte schaduw, en toen de schaduw hem wilde pakken, schoot de duisternis er simpel omheen, het was lucht..

Safira's ogen schoten open. Ze waren zwart en uidrukkingloos. Ze stond met een ruk op en een slang verscheen om haar heen. ''ze is nu van onssss.... siste de slang die ook bij het duister hoorde.

De gehoornde demoon greep opeeens door Idun heen. Zijn ogen werwijdden.. "Je bent een schaduw Idun, dat weet ik.." Klonk hol en uitrdukkingloos uit de schaduw, die langzaam uit elkaar viel, en steeds weer herbouwde.. Idun trok Gllaurung, en hakte met het zwaard door de demo heen. Het hoofd verdween, amar de vleugels spreidden,e n schoten naar voren. Idun vloog achteruit door de enorme windlvlaaag.

Safira keek naar van de demoon naar Idun. ''Idun...'' zei ze maar de slang greep haar vast en wikkelde zich strak om haar heen.

Idun trok het vreemde vuurwapen, en een enorme knal was te horen. Een kogeltje drong zich door de kop van de demoon heen, en hij krijste uitdrukkingloos. Het hoofd knalde uit elkaar, en de schaduw lostte op. Een zilveren kogeltje bleef liggen op de harde, kale grond, war de demon was verschenen..

Safira probeerde zich los te rukken uit de greep van de slang. Maar hij maakte zijn greep alleen nog maar sterker. Ze liet een gil horen en de slang verdween met haar in het water.