megenomen door de slang.

Safira trilde. ''en wat nou als die dingen ons gaan aanvallen'' zei ze toen ze in het water keek en slikte.

"Dagordáin is met me, hij laat niks gebeuren..." idun keek moe uit zijn ogen. Hij had wallen onder zijn ogen, en hij leek opeens dunner geworden..

Safira keek hem aan. ''gaat het wel?'' vroeg ze bezorgt en ging tegen hem aanzitten.

"Moet ik daar eerlijk op antwoorden ?" Vroeg Idun glimlachend.

Safira keek hem aan. ''ja daar moet je eerlijk op antwoorden straks is er iets met je'' zei ze en ze gaf hem een kus.

"Ik voel me vreselijk, maar jij bent bij me, en jij bent m'n lieve licht in de duisternis (Clichééé ) " Idun zoende haar en zijn ogen vielen bijna dicht. Hij hield ahar strak vast.

''menssies, lift nodig? Teorak is nog buiten westen'' zei Rof die uit de diepte kwam gevlogen

Safira hield Idun vast en keek bezorgt naar hem.

''ik kan hier niet de hele dag blijven vliegen, hea '' zei Rof die vermoeider werdt

Idun's ogen vielen dicht. Hij kon ze gewoonweg niet emer open houden, hij was te vermoeid. Hij rpobeerde ROF te antwoorden, maar kon zijn mond niet eens openen...

Als je ons terug zou willen brengen zou dat fijn zijn'' zei Safira die naar rof keek.

Fly hield boven water snel adem en ging op Rofs kop zitten

''hou vast mensen, ik ga naar huis!''

Fly greep zich steviger vast