megenomen door de slang.

Safira werdt meegenomen door de slang. Ze voelde niks en was nog steeds buiten bewust zijn. De slang legte haar op een steen en er kwam een grote rode gloed om safira heen. Ze zat in een grote rode bol en zweefde erin. De slang lag waaks bij de bol. waar Safira buiten bewust zijns in zweefde.

Fly kwam aan sluipen hij lichten z,n ogen op net als de bol waar Safira in zat

Idun hoorde van boven watr de ijselijke gil van het monster. Hij bibberde, hoe lang had hij hier gezeten ? Hij wiost het niet... hij keek rond en riep Safira. Toen drong het tot hem door. Ze was er niet meer. Hij riep terstond Teorak en wierp een spreuk op. Er greoiden kieuwen uit Idun's nek, en hij zei Teorak op te passen, en uit te kijken naar de slang. Hij dook onder...

De slang lette op de bol. Safira lag nog steeds in de bol ze voelde de kracht om zich heen. maar kon haar ogen niet open doen. De slang siste. ''blijf bij mij... Safira jaan zei hij terwijl hij naar de bol staarde.

Alleen ik noem haar Safira Jaan Idun verscheen achter de slang en trok Gurthang. Hij begon te steken, maar de slang was snel...

De slang keek naar Idun en liet zijn grote tanden zien. ze hoort bij ons ze is het hart van FW wij hebben haar kracht nodig '' zei hij en hij sloeg met zijn staart.

Niet zolang de schepper er nog is. Idun stak de slang met Gurthang, en uit de wonde vloeide een stroom zwart bloed..

De slang krijsde en zwom naar de bol toe en hij wikkelde zich erom heen. om Safira verscheen een grote rode gloed ze deed haar ogen open en die waren ook rood.

Safira, blijf bij me, ga niet bij me weg. Idun stootte met een enorme kracht Gurthang in de slang, hijzelf was gewond door de tanden van de enorme slang...

Safira keek in de richting van Idun en legde haar handen op de bol. ''Idun..'' zei ze zachtjes. terwijl haar ogen nog steeds rood waren. De slang kreunde hij lefde zijn voorhoofd tegen de bol aan een rode gloed kwam over hem heen. Safira deed haar ogen weer dicht en verslapte de Slang had een stuk kracht afgepakte. en keek boos naar Idun. Geef het toch op Idun.. siste de slang.

Sterf toch, spleettong! Idun stootte Gurthang dwárs door de kop van de slang en hij lachte kil. Hij legde zijn hand op die van Safira. "Blijf bij me Safira Jaan..." Hij keek haar liefkozend aan..

(ehm ik zit in een bol)

Safira voelde de hand van Idun tegen de bol. ''Idun ik weet niet of ik het haal...'' zei ze zachtjes. een traan ging langs haar wang.

"Denk je dat ik dat laat gebeuren?!" Idun's ogen glimden. Ze veranderden constant van kleur en hij bracht zijn handen samen... Opeens knapte de bol. Een straaltje bloed liep uit Idun's neus, maar het deerde hem niet. Hij bracht zijn handen omhoog, en het water splitste zich op. Enorme golven vloeiden weg, en hij stampte op de grond. De aarde trok hen omhoog, en Idun liet zijn krachten rusten... Ze zaten op hun eigen, door idun gemaakte eilandje, boven water... Idun viel bewusteloos neer.

Safira lag nog steeds ze keek op en zag Idun liggen. Ze pakte zijn hand vast. en sloot haar ogen weer.

Idun kneep in haar hand. Hij hield hem stevig vast. "Ik laat je niet meer los..." Fluisterde hij...

Safira glimlachtte een licht gekleurde gloed verscheen om haar heen en later ook om Idun. Ze deelde haar kracht met hem.

"het hoeft niet, je zou zelf sterven..." Idun opende zijn ogen. Hij leek in één seconde wel tien jaar ouder. "ik blijf wel leven, je hoeft me niet te versterken, het zou teveel kracht kosten..." Idun keek naar haar en lachte. Hij sloot zijn ogen weer.

Safira zuchtte. Ze dacht na over de slang. Ze voelde zo iets raars toe ze bij hem was. langzaam stond ze op en keek naar het water.

Idun stond langzaam op. Het was al nacht geworden, en je voelde de bewegingen van duisternis onder hen..." Hij stond achter Safira en sleog zijn armen om haar middel. "Weg bij de rand..."

Safira keek hem aan en voelde de bewegingen ook. ''gaat er iets gebeuren?'' vroeg ze trillend.

"Zolang ik bij ej ben niet..." idun legde haar nek in de hare en wreef over haar buik. Hij starde het diepe donkere water in...

Safira glimlachtte. ''we kunnen hier beter weg gaan'' zei ze.

We zijn ver weg." idun's ogen glommen. "We hebben de tijd..." Hij hield haar strak ast en zette een stap naar achteren. "De rand is de dood, liefste Safira." Hij liet zijn greep wat vieren..

Safira glimlachtte even en gaf hem een kus. Ze keek naar het water en ging weer zitten.

Idun kuste haar terug en sloeg een arm om haar heen. "De diepte lurkt, de duiternis daarbeneden ook..." hij keek diep het water in, en zag de dingen erin bewegen...