Nieuw......

Yuna liep door een veld ze keek naar een paar bomen richtte met haar pistolen en schoot. Ze maakte een paar salto's en schoot weer. Daarna ging ze op een rots zitten en genoot van de zon.

Rof scheerde over het veld en landde niet ver van Yuna.
''wie ben jij in naam der draken?'' brulde rof en pompte zijn chemische vuurklieren vol omdat Rof iemand met wapens niet vertrouwd

Yuna blaasde het rook van haar pistool weg en stopte de pistool in haar tasje. ''ik heet Yuna'' zei ze en maakte een buiging.

Idun verscheen in een zwarte flits achter Yuna.. "Boe.." Zei hij droogjes.

Yuna schrok niet en draaide zich rustig om. ''hoi'' zei ze droog terug.

Idun's blik rustte ijskoud op het pistool in Yuna's hand.. "Hoe kom je daaraan?" Vroeg hij gevaarlijk zachtjes.

Yuna keek hem strak aan. ''waarom wil je dat weten?''

"omdat ik en Dagordáin de enigen zijn die wten hoe je zoiets maakt.." Snoof IOdun.

''tja ik heb ze van mij ouders gekregen'' zei ze en grijnsde. ''en niemand mag er aan zitten want ik ben er zuinig op ik draag ze al heel lang bij me'' zei ze.

Idun dook omlaag, en pakte met zijn vugge vingers het pistool af. 'WIe ware je ouders?!" vroeg hij ernstig, terwijl hij eht pistool aandachtig bekeek..

Yuna pakte het pistool terug. ''hoorde je me niet ofzow je mag er niet aan zitten!'' zei ze en stopte de pistool in haar tasje. ''mijn ouders waren Lana jane en toris jane en ik heb een zus Safira en als ik het goed heb woont zei hier'' zei ze en hield haar tasje stevig vast.

Rof sloeg het tasje weg de bomen in.
''de zus van Safira? ha, laat me niet lachen, Safira en haar ouders gebruikten geen wapens, dus waarom zou je echt een zus van haar zijn?''

Yuna draaide zich boos om naar de draak. ''het is waar! ik ben haar zusje haar enige zusje ze ontkende alleen ze negeerde me altijd zei was altijd het moeders kindje zei kreeg altijd alle aandacht en kijk nu ze is een prinses en ik en ik ben niks ze denkt niet eens meer aan me ze is me totaal vergeten en kijk wat er nu van me geworden is...'' zei ze verdrietig er kwamen tranen in haar ogen.

''als je haar echt wilt zoeken, kan je in slot Ardasum zoeken, dat is haar huis, of kijk bij de waterval.......''

''tja ik weet niet ik zie er eigenlijk tegen op ze stuurt me waarscheinlijk toch weg of ze negeert net zoals vroeger toen deed ze dat ook...'' zei ze terwijl ze de boom in klom en haar tasje paktte.

''Yuna, dat is allemaal verleden tijd, misschien heeft Safira wel spijt, van jouw negeren, toekomst is iets anders dan vroegen, realiseer je, misschien is ze wel blij om jou te zien.''

"Safira heeft em niet over jou vertelt." Idun keek haar diep aan. "En neimand bvehalve degenen die het geheim steelden, weten hoe je een pistool maakt.." Zei hij tandenknarsend.

Yuna keek hem scherp aan en zei niks. Toen keek ze weer naar ROF. ''ik denk niet dat ze me wil zien en dat heeft verschillende redenen nu ik ook ben veranderd'' zei ze kil.

"Ik wil de waarheid horen Yuna, anders kom ik er met harde hand achter.." Zei Idun scherp. Hij verscheen een centimete voor har, uit een zwarte ist, die oploste, zogauw als hij verchenen was..

Yuna deed een paar stappen acheruit en keek hem kil aan. ''goed ik heb gestolen ik weet hoe je ze moet maken want kon ik anders ik moest zien te overleven ik had geen zwaard niks niemand die om gaf dus ik moest wel'' zei ze kil en zonder emotie...

van wie heb je het geheim gejat, van een andere dan Dagordáin de grote, of mij?" Zien Idun schamper. "Alleen wij twee zijn degenen die het geheim kennen, en Safira, sinds kort.."

Safira kwam aangelopen. Ze zag Yuna en bleef staan. Ze keek kil en uitdrukking loos.

Yuna zag Safira en schudde haar hoofd. ''JIJ VERAADSTER JE HEBT ME IN DE STEEK GELATEN!!!'' schreeuwde ze woedend en balde haar vuisten.

Idun stond abrupt op, en keek vervreemd naar de twee. "Kalm sistah's" Zei hij droogejs.

Safira keek haar woedend aan draaide zich met een ruk om en verdween tussen de bosjes.