Kamp Mino onder vuur

Het kamp Mino stond onder vuur de vijand waren: fauns, dwergen, moordenaars, nimfen en vossen en wolfen. Tuomas stormde er op af 20 meter achter hem liepen zijn legers, de vijanden hadden hier niet op gerekend tuomas sprak een spreuk uit en onmiddelijk vloog een faun in brand, iedereen die hij aanraakte schoot ook in brand. Tuomas greep zijn zwaard en stak die in een faun en pareerde een slag van een dwergenbijl. Zijn legers waren nu nog maar 10 meter verwijderd van het kamp.

Dagordáin klapte simpeltjes in zijn handen, en een enorme boom ontsproot temidden van de vijanden. De taken wurgden, de wortels begroeven anderen onder d e grond, en de blaadjes waren dodelijk gifig. Rond de boom was al snel een slcahtveld aangericht. En dagor'dain liep op zijnn dooie akkertje naar Tuomas.

Safira kwam aan bij het kamp en keek naar het leger vijanden.

Dagrodáin sprak met zijn oude krakende stem tegen Tuomas. "Zij zijn ook levenden Tuomas, zij vedienen ook te leven, ik amakte hen persoonliijk..." Dagordáin keek hem dwingend aan. "Geef bevel het vuren te staken en onderhandel.." Zei hij bevelend.

"Dood ze allemaal, soldaten, zij hebben uw land verwoest!" De minotaurs berijkten de vijandelijke linies en hakten, boorden en steekten er op los. Tuomas nam zijn zware bijl en ramde die tegen een weerwolf en een wolf, de weerwolf stond eerst, dus die verloor als eerste zijn kop, de andere wolf werd geraakt in de kop en stierf onmiddelijk. Tuomas schopte een dwerg neer en stak zijn mes er in.

Idun kwam aanvliegen op Teorak, uit het niets, gehuld in een donkere wolk van zwavel... Hij sprak niet, Teorak brulde niet, maar de komst van de drakenrijder was vernietigend; Zeker 45.000 man stief onder de verzengende vlammen van Teorak. Idun vuurde een regen van zwart licht. "Pak dat maar eens vast..." Een enorme bol landde vlakbij de generaal, en er ontstond een implosie...

Safira keek er naar en wist niks te zeggen. Haar ogen werden langzaam rood.