rotskust met Mer's

Idun, Rof en Samira kwamen aan bij de rotskust, waar duizendende gevaarlijke Mer's zaten.

een mer:

Fireheart steigerde Safira hield hem tegen. ''rustig maar jochie'' zei ze kalmerend Safira steeg af en keek naar de mer's Ze liet Fireheart weg gaan ze wou niet dat de eenhoorn iets overkwam. Safira pakte haar zwaart en keek naar de mer's.

Idun vlog over op Teorak en keek naar het gedrag van de Mer's. Ze leken bang, en aggressief. Hij keek toe en zag opeens iets...

een paar mer's kwamen op Safira af. maar Safira was niet bang en stuurde met haar gedachten een heleboel water op ze af het water sleurde ze mee.

(een Mer is een land en waterdier)

Rof vllog iets naar achteren door een Mer die hem bijna aanviel

er kwam weer een mer op haar af ze stak haar zwaard voor uit en richtte die op de mer.

Fly kwam aanvliegen maar werdt hard op de grond geklapt door een mer

Safira pakte fly op en rende weg van de mer maar de mer's omsingelde haar.

Fly zijn vleugels hingen en hij hoeste

de mer's kwamen steeds dichter op haar af en Safira wist niet wat ze moest doen ze voelde zich wegzakken en ze viel op de grond en haar hoofd viel tegen een rots aan. bloed kwam tevoorschein.

Idun zag eht gebeuren en schreeuwde. Hij wierp een schild op voor Safira, en hij vloog op de mer's af, die hij begon te slaan met Gurthang...

Safira lag nog steeds op de grond en voelde het bloed langs haar hoofd stromen. Ze hoorde Idun en wou iets zeggen maar het lukte niet.

Idun wierp een schild op, en Teorak vocht door, terwijl hij naar Safira rende. "Safira, hoor je me?" Hij keek bezorgd.

Safira schudde wild met haar hoofd en haar ogen waren dicht van de pijn. ze voelde het. het kwaad dat met mer's wat mee gegaan.

Idun hees haar op Teorak en loog zo snel mogelijk weg. "Dit moet wachten..." Fluisterde hij in Safira's oor.

Safira knikte terwijl ze het nog steeds voelde het kwaad. in haar gedachten zag ze zich zelf alles was zwart om haar heen en opeens zag ze een gezicht. Safira kreunde.

Teorak vloog naar een afgezonderde rots, in de open zee. Idun haalde een verband en kruiden uit zijn zadeltassen en begon Safira te verplegen. Een akelige roep kwam uit de zee...

Safira kreunde haar hart bonkte en de gedachte begon steeds opnieuw. het leek net of het kwaad haar lichaam over wilde nemen een rode gloed verscheen lichtjes om Safira heen.

"Safira, BLIJF BIJ ME!!" Idun verhief zijn stem en zoende haar innig. "Niet weer, alsjeblieft..."

Safira kreunde. ''idun...'' zei ze zachtjes terwijl de gloed groter werdt. ''nee... nee...'' zei ze tegen zich zelf.

Fly rolde weg en kreeg langzaam groene licht ogen

De ijselijke gil kwam weer uit zee, en Idun boog op de rots voorover. in het water bevond zich een enorme zwarte schaduw. Hij werd bang, niet van de schaduw, maar hij werd gewoon bang...

Safira voelde het kwaad de schaduw ze deed haar ogen open en had rode ogen.

"Teorak, bewaak Safira." Idun klom naar beneden, en probeerde de schaduw aan te raken... Het lukte, en het voelde alsof het dier een slangenhuid had. Het was langvormig, het leek een enorme slang... Het dier verdween en Idun bleef in shock achter.

Safira stond met moeite maar wankel op terwijl de gloed nog steeds om haar heen was. zonder dat ze het wist liep ze richting het water een stukje van Idun af. en de slang verscheen voorhaar.