Thuisplekje

Rimira liet Rune dalen en klopte hem op zijn hals, "rust uit mijn vriend" zei Rimira die uit een stapel takken een prima hut in elkaar flanste stil ging ze zitten en pakte een dwarsfluit terwijl ze stil een trieste melodie speelde die over het gebied heen galmde
Rimira zette de treurige melodie die net was te horen over in een vrolijk wijsje zou iemand het horen..? Rimira keek naar Rune die met zijn kop Rimira's schouder aantikte waarna Rimira een zacht slaapliedje liet horen en Rune in slaap viel

Teorak vloog driemaal over, en landde. Idun stapte vrolijk af, en keek Rimira strak aan. "Goedenavond, Elfe "

Rimira knikte naar Idun "hallo" zei Rimira die daarna weer de treurige melodie herhaalde.

"Treurigheid is voor deze dag niet bestemd, vrouwe " Hij pakte voorzichtig de fluit uit haar hand, en begon een lied te spelen. Het had het geluid als iets vrolijks, maar toch ook weer iets ernstigs...

Rimira pakte de dwarsfluit terug en speelde de wijs die ze zo had geliefd...
de wijs die niemand liet treuren...Rimira stopte na een tijdje waarna ze neerplofte

"Je speelt een treurig lied, Ilduzaun. Weet je wat het betekent?" Hij keek ernstig.

Saphira kwam aan vliegen "Gegroet" zei ze

Rimira schudde haar hoofd "Ik speel zelf de melodie die in me opkomt.." zei Rimira die toen verder speelde naar een ander lied, het had pit maar had een waarschuwing, een boodschap Rimira rilde toen de melodie was afgelopen "zie je? ik speel uit mezelf" Rimira voelde het teken op haar hand gloeien en zag een kleine scheur onder hun voeten verschijnen...

"Het feit dat je uit jezelf speelt maakt niet uit..." Idun keek ernstig. "Een lied heeft áltijd een betekenis." Hij keek wijs.

ineens hoorde je kreten en zag je an de noord west kant een groot deel van het bos in brand staan "misschien betekende het dat" zei Rimira die zuchtte "in de tijd dat ik hier ben word ik al twee keer overspoeld door een leger" rimira tikte Rune aan die meteen klaarwakker was en pakte haar pijl en boog

Saphira brulde en keek Rimira aan

Rimira toonde een zacht lachje "ik doe niets" zei Rimira zacht terwijl ze Rune aankeek die weer in slaap was gevallen "Damn!" riep Rimira die een vuurbal tegenhield die op Saphira afvloog

"We winnen wel, ik weet het zeker" zei Saphira waarbij de macht in haar ogen te zien was

"tuurlijk joh!" riep Rimira "alleen... de vraag is.. Hoe" zei Rimira die op het leger wees van duizenden boze centaurs "volgens mij zijn ze boos dat we hier zijn.."

Rimira schoot een pijl Af maar die ketste van het schild van de centaur af "Oh god, krijgen we dit weer" mopperde Rimira