De Troonzaal

De Troonzaal van Slot Ardasum, hierin zetelen de Kasteelheer- en vrouw.

Idun kwam aanlopen in de troonzaal, zijn harnas was bevlekt met zwart bloed. Achter ehm liep Teorak, die in het midden, naast het vuur in elkaar zakte. "Slaap wel, goede vriend" Idun gaf hem een vriendelijk klopje en ging op de enorme troon zitten. Hij dacht na...

Safira ging ook op een troon zitten en keek naar Idun. ''waar denk je over na?'' vroeg ze voorzichtig.

"Over zaken ver voorbij de grenzen van mijn wil..." Hij sprak vreemd, met een rare toonval, en keek Safira aan. Hij pakte haar hoofd tussen zijn handen en kustte haar, zo lang, dat eht uren leek.

Safira keek hem aan en kuste ook.

"Mijn hart is verbonden met het jouwe, zoals onze namen zullen zijn; voor altijd " Hij keek haar aan, zijn gezicht stond droevig, maar edel. Hij opende een kistje, dat naast hem tevoorschijn kwam, tussen de twee tronen in. De handen van Dagordáin hielden de kist vast, en hij boog met zijn hoofd naar de twee bewoners van het Kasteel. "Nu is het tijd, om officieel de plicht op jullie te nemen..." Hij knikte naar Idun en daarna naar Safira. Idun pakte een van de twee ringen uit de doos. Een ring van goud en zilver, prachrig verwerkt tot één groot geheel, waar een zwarte diamant in glom op een grote knop.

Safira keek naar het kistje en pakte de andere ring. die ook met zilver en goud was bewerkt. en een maankleurig steentje had.

"Jullie zijn nu offiecieel heersers van Slot Ardasum, en keizers van het Rijk Fantasy World..." Hij keek vol ontzag, en verdween. Hij verscheen weer voor de troon en boog diep. "En nu, edelen, onderzoek jullie kasteel, vol leven." Hij klapte in zijn ahnden, en uit de boomgaarden klommen dryaden, nimfen, en uit het gras kwamen kleinerds, die volgens Dagordáin 'Мышь' Heetten. Uit alle hoeken en gaten kwamen elfen en mensen tevoorschijn, en algauw was het kasteel, dat eigenlijk meer een stad was, bewoond.

Safira keek naar alle elfen en andere wezens en glimlachtte,toen keek ze weer naar Idun. ''ik denk dat ik ff ga uitrusten op onze slaapkamer het was vandaag best een drukken en opwindende dag'' zei ze en stond op en liep naar de slaapkamer toe.

"Ik ga met je mee, Teorak en ik zijn uitgeput" Hij liep achter haar aan en Teorak bleef lekker pitten

Idun kwam de zaal binnengestormd. Hij was gefrustreerd, en Teorak liep vermoeid achter hem aan. Hij slaakte een kreet, en sloot de enorme stalen deuren achter zich. Hij ging op zijn troon zitten, en dacht na...

Tuomas deed een steen weg en keek naar idun, "is er een probleem my lord?"

"Ja Tuomas..." Hij richtte zijn hoofd gefronst op. "Ik ben een strijd macht kwijt... Een grote..." Hij keek hem aan. "Ik ehb dagrodáin nodig.."

"Mag ik uw nederig even mededelen dat ik nog nooit van die man heb gehoord my lord!"

"nederigheid, is niet nodig Tuomas..." Hij stond op van de troon, en gebood Tuomas op te staan. Hij zuchtte, en liep rond.. "Hij is al lang weg, hij zou terug moeten zijn in tijden van nood..." Idun keek rond in de hoop Dagordáin te zien.. Hij brabbelde wat, en het enorme vuur in het midden van de zaal begon te branden..

"Sir, als hij er niet is, is er geen nood!" Tuomas stak zijn zwaard in het vuur en liet het opwarmen.

"De nood welt op, en hij is er niet, hij zou voor mindere dingen komen, Tuomas..." Hij liep naar hem toe. "Heb jij ooit gehoord van de Zwarte Vrees?" Hij keek hem ernstig aan, en ging op een krukje zitten.

"Ja sir!" Tuomas stak zijn zwaard in zijn schede en legde die aan een luster, hij ging zitten op een bankje en riep:"Wachters, buiten!"

De wachters knikten doods, hun gezicht was al meteen betrokken bij de naam van de Zwarte Vrees... "Lang geleden, werden de Zon en de Maan opgegeten, zij waren nog menselijke wezens in die tijd, zoals wíj.." Hij wees op zichzelf. "Maar de slang Sliegft slokte ze op, en zo stierf de hoop. Sliegft, nam de macht over, maar door de invloed van de Maan en de Zon, lukte het niet orde in zijn koninkrijk te brengen." Hij nam een slok wijn, en bood een emmer aan Tuomas aan. "De Maan en de Zon werden gedood, maar reïncarneerden door hun kracht, en zo ontstonden onze twee hemellichamen.."

Tuomas pakte de fles wijn en dronk hem leeg en zei:"Dus jij denkt dat die slang ons gaat verwoesten, oja dit moest ik nog zeggen, de dwergen en de nimfen hebben een conflict en eisen een burgeroorlog.

"De dwergen en de nimfen kunnen wachten, ze zijn klein, en makkelijker te bestrijden..." Hij knipte, en Teorak versceehn naast hem. "Teorak, ga naar de nimfen en de dwergen, en bedaar de gemoederen..." teorak vloog op, en crosste naar de landerijden van de nimfen..

idun ekek Tuomas weer aan. "Ik dénk niet dat de slang ons agat vernietigen, hij ka het niet emer.. Dagordáin doodde hem lang geleden..."

"Oke dan, wat is ons probleem dan?" Tuomas nam nog een slok.

"Zijn kwade geest leeft voort, en had Safira al eerder te pakken..." Idun's gezicht vertrok, en hij keek de zalen rond. "Dit zou ooit besmeurd kunnen zijn met bloed, als de Onnoembare terugkeert.." Hij kraste een beschermende rune in de grond. Hij pakte tuomas' hand, en tekende er dezelfde rune op. Hij verscheen als een blauw litteken, en het bleef gloeiend achter op Tuomas' handpalm...

"AAAAAh" Tuomas ramde achter zich tafels en stoelen uit de weg terwijl hij zijn ogen hielt op zijn hand.

"Rustig Tuomas, het beschermt je alleen, en het doet geen pijn..." Idun had dezelfde beschermende rune op Safira's hand getekent...

(ik ben nu bij watervallen)