Magische shok

Enzeno vloog boven een meer door dat Idun "Bijzonder dier" had Enzeno meer krachten terug gekregen
Hij draaie rondjes rond het meer met water steeg in een straal om hoog en Enzeno voormde daarmee de letters "Ik heb weer magie!"

Safira stond op het water en dansde rondjes. en lachtte.

Enzeno richte zijn hoorn op de lucht en na een keer stampen vormde een paar wolken een prachtig hartje in de lucht

Safira keek ernaar en dacht aan Idun toen ze het hartje zag.

Enzeno zwaaide met z,n hoorn en alles was normaal. Enzeno rende op het water en de plekken waar hij had gestaan zaten nuprachtige lelie blaadjes met mooie kleurige lelie,s Enzeno gleed met z,n staart over een kaal stuk groen en zei
"Dat kan je als je vroegere geest ben die fantasy world groen houd"

Safira glimlachtte. ''jou krachten zijn indrukwekkend''

Idun kwam in een zwart gewaad uit het meer tevoorschijn. Hij was kurkdroog, en hij zweeg.

Safira keek hem aan. ''Idun... is er wat?'' vroeg ze voorzichtig.

"Heb ik jou ook in het water getoverd" zei Enzeno grappend hij liet een regen van dwarrelende madeliefjes op Safira vallen

"Nee" Idun keek haar lachend aan. "Ik geniet van mijn oude krachten, teruggevloeit bij het zien van mijn oude leermeester " Hij keek naar Enzeno en kustte Safira op haar voorhoofd.

Safira glimlachtte. ''oke'' zei ze en keek naar de regen van madeliefjes en dansde rond.

"Ik geniet er van dat ik mijn oude natuurverbeterkrachtenterug heb"

"Je vraagt je niet af wie mijn leermeester is?" Hij keek voor zich uit en liet een bol water zichzelf opsplitsen.

Safira liep naar hem toe. ''natuurlijk wel wie is het?'' vroeg ze terwijl ze hem aankeek.

Enzeno liet het water stilstaan "Ik ben de fantasy worldse natuurbescherm eenhoorn laat mij dat maar doen" zei hij en liet het meer rustig kabbelen

"Mijn leermeester is Dagordáin, ook wel Arda genoemd, een van de Aldar van de wereld." hij keek glimlachend naar de hemel en daarna naar Safira. "Hij is de alwetende, en daarom ben ik zo machtig, als ik ebn."

Safira keek hem aan. ''wauw'' was het enige wat ze kon uitbrengen terwijl ze hem nog steeds aan keek.

Teorak en ik zijn de eersten die Dagordáin zo heeft onderwezen, en wij zullen vrijwel alleen zijn." Idun keek haar verliefd aan. "Ik weet zelfs jouw naam, Safira Jaan, wat wil zeggen dat ik je zou beheersen, ware het niet dat ik jouw naam samen met de mijn heb opgesloten in een kluis, in de tuinen van Dagordáin." Hij keek haar aan en kustte haar. "Onze liefde zal voortleven in de tuin als de hoop is vervlogen." Hij kustte haar nog eens en draaide rondjes op het water.

Safira keek hem aan en draaide ook mee. ''onze liefde zal voor altijd bestaan'' zei ze

Enzeno was z,n krachten kwijt en vloog wat rond

"Als de hoop is vervlogen, en zelfs Dagordáin is vertrokken naar Overzee, zullen wij voortbestaan, als de heersers van dit stuk Arda." Hij hield haar vast en omhelsde haar.

Safira keek hem aan en kuste hem.

"Nu jouw naam met de mijne is verbonden, kan ik je mijn kracht schenken Safira." Hij keek haar aan knikte.

Safira knikte terug en keek hem aan.

"Jij bent mijn ster, de Middernachtsster die aan de hemel straalt als ik wakker wordt, in slaap val, en in mijn dromen." Hij kustte haar innig en wees daarna naar de ster die altijd, zelfs overdag aan de hemel srond.