Een trieste avond..

Safira liep over de velden. Ze keek naar de lucht. En zuchtte. Ze had Idun teleurgesteld. Ze had zo'n spijt.. ze zong zachtjes een liedje. Dat haar moeder ook altijd voor haar zong.

Yuna kwam aangestapt en grijnsde vals. ''zo je hebt je vriendje al gesproken hoor ik...'' zei ze vals.

Sosanne liep langs en zag Yuna..
''Kop dicht Ouwûh...'' Zei ze en duwde haar weg.
''Gaat het?'' Vroeg ze zachtjes aan Safira.

''rustig maar vampiertje'' zie Yuna droogjes en grinnikte.

''hou je erbuiten!'' snauwde Safira kwaad en verdrietig tegelijk tegen Yuna. Daarna keek ze naar Sosanne. ''het kan beter..'' zei ze stilletjes en zuchtte.

Sosanne werd woest,En haar ogen kleurde rood.
''Jij gaat boeten,Voor alles wat je me hebt aangedaan!'' Zei ze met een donkere stem,En er kwam een hevige wind,DIe sosanne langzaam maar zeker optilde.
Ze vormde met haar handen een soort takvorm,En er verscheen een staf in,Met een slangenhoofd.
Er kwam een slangennest uit,Die Yuna beten

Yuna schreeuwde kwaad. En pakte haar pistool. Ze richtte die op Sosanne en schoot vaak af.

Rof kwam behendig aanvliegen en landde vlak voor Yuna, hij pompte zijn chemische klieren vol en was klaar om vuur te spuwen.

Sosanne keek boos,En er zat waarschijnlijk ergens een kogel in haar lichaam.
Ze hoestte,En spuwde de kogel uit haar mond.
Om Rof voorsprong te geven,Hakte Sosanne een stuk uit Yuna's vinger,ZOdat ze kermde van de pijn.

Rof had zijn chemische klieren helemaal vol en spoot als een vlammenwerper vuur naar Yuna.

Yuna schreeuwde. En greep naar haar hand. Terwijl het vuur op haar af kwam. Ze wist niet wat ze moest doen en dook ineen. Plots stond ze weer recht haar ogen werden rood. En een groot roodvlammerig schild zat om haar heen.

''onee... het kwaad heeft haar lichaam gevonden'' zei Safira en keek angstig naar Yuna.

Rofs vuurvloeistof was op en moest weer oppompen.
''help! iemand moet haar tegenhouden, ik heb niet genoeg tijd om te hervullen!'' brulde Rof

Safira sloot haar ogen en een wit licht scheen om haar heen. Ze deed haar ogen open en ze waren spier wit.

''Safira doe snel iets!'' brulde Rof alweer.

''ik ben bezig...'' zei ze zachtjes. Ze keek Yuna strak aan. En liep naar haar toe. Ze pakte haar handen vast en trok haar naar beneden.

Yuna trok haar handen weg en grijnsde vals. ''tis te laat Safira... Yuna is van mij..'' zei de de stem. De lucht werdt donker en het begon hevig te onweren.

Rof's Chemische klieren waren weer vol, met alle kracht spoot het vuur naar buiten recht op Yuna.
''ik ben je echt beu!''