Alleen.....

Idun zat in het veld, alleen, op een hoge heuveltop. De top was begroeid met witte bloemen, Nimmelsaer, de witte pracht... Hij had zijn losse leren harnas aan, en zijn zwaard Gurthang aan zijn riem. Hij keek rond, naar de vogels...

Achter Idun zat Tuomas een babbeltje te maken met een dwerg in harnas, ineens werd hij razend en floot naar campus, de hippogrief, hij wou zijn mes net trekken toen hij Idun zag.

Idun voelde het wapen, en trok zijn gedachtenwapen. Het mes werd meteen gloeiend heet...

Tuomas pakte met een snok naar zijn magisch zwaard en liep naar Campus en gaf hem de sporen.

"Dag Tuomas..." Zei Idun kort..

Tuomas kwam terug onder het bloed en met 3 minotaurs te paard achter hem aan. 1 had een schild met een engels leeuwenmerkteken, hij droeg een jachthoed met een rode feniksveer er op samen met een 3 meter lange lans, met een rode spiraal. Hij had een sterke malienkolder aan en een vikinghelm met hoorngaten, De 2de had een jagerspak aan met een zwarte mantel er over, met een donkerzwart zwaard in een met goud versierde schede, hij droeg een schild met een eenhoorn op en op zijn rug een speer ingewikkeld met rozenblaadjes en bucsusslierten. De 3de in het midden droeg een soort kroon en een lange mantel van sneeuwluipaardenbont, ook een lang schild met een eenhoornhoorn op en een schild met messen aan, die aan 2 kanten kon hakken en schermen, met een diamanten greep en een loden buisje met gif in.
Tuomas had voor de eerste keer een mantel van een zwarte panter en een versierde boog van een koninklijke smid en een koker met 26 pijlen in en natuurlijk zijn sterke zware zwaard.

Idun ston dlangzaam op bioj het zien van tuomas. "Tuomas, wat heb je gedaan...?" Hij vroeg het dwingender dan normaal, geschokter. "Mijn rijk is niet om constant oorlog te voeren weet je.."

"Dit rijk niet nee, maar Mino staat onder vuur, de graaf en zijn medgezellen zijn hier ook mag ik uw voorstellen: Graaf Minotau, van het gevederte vierkantsblok, Kolonel Labyr, aan het hoofd van de veldslagen in Mino en Helderziende, De half Minotaur en half Fee, van het elfendorp in walhala. We hebben eerst een paar blokades onderzocht en toen moesten we een tempel door maar toen stonden we letterlijk te ploeteren in het bloed, alle Minotaurs die geloofden in de Noorderwind, werden daar onthaalt door moordenaars, huursoldaten en vijandelijke soldaten, Spionennen, veraders en misdadigers.

"Mino heeft mijn steun Tuomas, maar niet als Mino zijn eigen burgeroorlogen niet kunnen uitvoeren.." Klonk Idun's krakende stem. De jaren die idun bestond waren véél beter te zien sinds de ontmoeting met de mer's...

"Mino, staat niet meer ondervuur dankzij mij!" zei hij grommig.

"Mino..." Idun knipte, en verscheen groots voor Tuomas. "-Is verscheurd door oorlogen, Tuomas.." Hij keek hem ernstig aan. "Mijn soldaten zijn waardevol voor FW, en Mino heeft het uitgehouden, totdat de verschillende stammen zich tegen elkaar richtten.." Idun draaide zich om, trok Gurthang, en plantte hem diep in de grond. "ik was van plan Mino te steuenn, maar dat gaat ten koste van de veiligheid híer.." Hij zuchtte en draaide zich wéér om. "Niettemin zal ik je persoonlijk helpen, Tuomas." hij stak zijn hand uit. "40.000 Speerdragers, niet meer, niet minder.." Hij schudde Tuomas' hand. "en ik eis dat er vrije doorgang is voor vluchtelingen vanuit Mino.."

(moet gaan, latter )

"Daarom zijn we ook hier! We komen hier wonen! Aanschouw!" Achter hun hief de graaf zijn zwaard in de lucht en achter hun stonden 20.000 zwaardminotaurs en 35.000 Speerminotaurs en 5.000 Cavalerie, met daarachter nog 15.000 Cyclopen met een zware bijl. "75.000 In totaal!" riep Tuomas. Al de soldaten hadden een rugzak op hun rug en droegen van alles: kippen, geiten, groenten, water, tenten, zwaarden, pijlen, huisdieren,...etc.

Idun keek vervreemd toe. "75.000 man..." Hij herhaalde het een paar keer, en een harde rukwind stak op. Je voelde de staticiteit in de lucht. "De verschillende stammen zullen zich ook híer tegen elkaar richten Tuomas, maar dat risico moet ik dan maar nemen.." Hij draaide zich om, en trok Gurthang uit de grond. het lemmet was zoals altijd, nog steeds pikzwart... "Laat ze een geschikte plek uitzoeken, en sla een kamp op, ik moet nadenken, of ik een land kan huisvesten.." Zei Idun nadrukkelijk, waarna hij in stof opging..

"dertreaustrys strius getrauwxdirt" riep Tuomas, de troepen gingen de bossen in, Tuomas klopte zonder enig besef gericht op zijn superspieren, op de schouder van Idun.

Idun knikte, en ging in stof op..

Campus we gaan! Hij stapte op en liep toen naar zijn hippogrief en vloog weg.