Estar is nieuw

''eet dan wat besjes! die zijn gezond!''

Saphira liet dreigent en kwaad haar tanden zien

Je kan toch ook vruchten eten, plaats van ontschuldige wezens te doden.''

"Geen van allen pakt hier nu een wapen op, of hij zal mijn woede ondergaan!" Idun keek ernstig en knikte naar iedereen de wapens neer te leggen. Hij stapte af op Elfar. "De verontschuldigingen van een beschaamde heer." Hij boog en stond op. "Jij staat in je recht." Hij zuchtte. "Hoezeer het me spijt van de trol." Hij keek hem recht aan. "ik raad je aan geen wezens van dat soort te eten, dieren zoals herten en zwijnen en gevogelte is goed genoeg." Hij keek vreemd.

Gryph ging op zijn achterpoten staan. "Ik weiger mij te verontschuldigen" brulde hij.

"Ja maar dat is niet alleen voormij, die trol irriteerd ook mijn heer en daarom heeft hij mij gestuurd om hem te doden plus nog eens ik had honger."

"Niemand dood de trol" zei Saphira die Elfar recht aan keek

''hier!'' zei Rof en gooide besjes in Elfar's gezicht ''die zijn gezond!''

Woedend sloeg Gryph een steen aan gort. "Ik ga." hij brak door het bladerdak heen en vloog weg.

Elfar floot en zijn mooie strijdeenhoorn White kwam aangelopen hij pakte zijn wapens terug en zei:"Krinka!" En het paar kreeg vleugels en vloog omhoog.
"Als ik u mag excuzeren, ik moet nog een zaakje regelen met een trol."

"De bewoners hebben gelijk Elfar, je bent ronduit grof." Hij keek hem mild aan. "En jouw heer zal een onderpand betalen voor mijn dode onderdaadn, vertel hem dat maar!" Hij keek ernstig.

Saphira steeg op ik ga ook zei ze waarna ze Elfar express een klap voor zijn hoofd gaf en ook de strijdeenhoorn

"Die trol is al dood, Elfar!"

"En zo valt de duisternis van Elfse trots over mijn rijk." Idun keek Safira aan.

Die trol heeft de beverdam vernielt, een nimfe huis vernielt en ook woningen langs de kant van het wondermeer.
De bewoners zater achter hem en hij is verslonden door een kraken, even om te zeggen." Zei Tuomas trots.

"En dus valt ook die schaduw over mijn rijk." Idun knielde neer en legde een hand op de aarde, die opbloeide bij zijn aanraking.

Tuomas gaf Idun een schouderklopje zette zijn mes in de grond naast het hand van Idun en keek naar het zwaard en zei:"Er komt iets aan, iets heel groots en het komt steets dichter!" Zijn mes trilde sneller en sneller.

"En wie moet dat oplossen Tuomas!?" Zijn gezicht vertrok. "Mijn rijk is nu al te lang in de greep van het kwaad " Hij keek ziedend en de grond verdorde onder zijn handen.

"Jij en ik mijn vriend zullen het kwaad verslaan, ik hak ze neer met een komisch toneel erbij!" grapte hij.

"Tuomas, de tijd van de rust is voorbij, als deze plek het al kende " Idun's litteken gloeide rood op. "Wij zullen niet zwichten voor het kwaad, maar zullen een langzam verzowlgen eiland zijn in een zee van kwaad." Een traan viel op de grond en Idun trok zijn zwaard Sertir.

Het zelfde gebeurde met Tuomas en ook hij trok zijn duisterzwaard Mino uit zijn schede en zijn ogen en lidteken werden aszwart.

"Duister is het kwade, als het kwaad gebruikt wordt." Hij keek Tuomas aan en schalde op een hoorn.

Estar had de hele tijd toegekeken en zei kalm: 'Dit is niet JOUW rijk. Dit is niet jouw rijk, niet mijn rijk, en zelfs niet het rijk van de elfenkoning. De wereld... is van niemand...' Estar keek kwaad naar Idun

Safira keek Estar boos aan. ''hoe kan je dat zeggen?!'' zei ze boos.

Fly kwam aan vliegen met fladderende vleugels en piepte