de slaapkamer.

Safira liep de slaapkamer binnen en kleedde zich om in haar slaap goed. Ze keek even in de spiegel en ging toen in het bed liggen.

Idun trok zijn kleren uit en deed een nachthemd aan. Hij ging bij haar liggen en omhelsde haar.

Safira glimlachtte en gaf hem een kus. ''ik ben blij dat het gevecht voorbij is'' zei ze.

"Wel meerderen zo te horen." Hij glimlachte en luisterde nar eht gedans van de bewoners van Ardasum.

Safira hoorde de muziek en glimlachtte. Ze lag tegen Idun aan. en deed haar ogen dicht.

Idun kustte haar op haar voorhoofd en klemde haar stevig vast. Hij viel in een diepe rustige slaap, en het hart van Safira klopte geruststellend tegen hem aan.

Safira was nog even wakker en gaf hem ook nog een kus en viel ook in slaap. Ze droomde over haar en Idun.

Idun werd wakker en trok een gewaad aan, dat in de kasten hing. Het zag er oud ut, maar het was goed voor hem. Het was zwart, bestikt met zilver, en met een enorme draak op de rug. Hij legde zijn hand op Safira's hoofd en kustte haar. "Slaap zacht Влюбленность" Hij verdween ter plekke.

Safira werdt wakker en keek om zich heen Idun was weg. die was vast al wakker dacht ze en ze liep uit het bed en kleedde zich om. in een mooie lange jurk. en deed een cape om. ze trok de capuchon van de cape op en besloot te gaan wandelen.

Idun leidde Safira hun slaapkamer binnen en omhelsde haar. "Ik wil je niet achterlaten..." Hij huilde nu voluit, zijn tranen kon hij niet bedwingen...

Safira kreeg ook tranen in haar ogen. ''Ik wil jou ook niet verlaten, laten we samen vechten als we dan sterven, sterven we samen'' zei ze verdrietig.

"Jij redt jezelf, ook al sterf ik!" Hij keek haar aan en kustte haar. "Alleen als een van ons leeft zal hoop hier leven, nadat kwaad heft gezegevierd..." Hij keek ernstig en verdrietig.

''als jij dood gaat zou ik niet zonder je kunnen ik hou van je'' zei ze met betraande ogen.

"Ik hou ook avn jou, liefste Níniel, want zo noemde Dagordáin je, tranenmaagd, vanwege al het leed dat je al hebt geleden " Hij kustte haar nogmaals en sprak met schorre stem. "Maar zonde een van ons in Arda zal de hoop niet leven..."

Fly de 10 cm grote muis met vleugels zat diep in een hoekje aan de muur te knabbelen

Opeens hoorde iedereen wat geflap in de verte, ze kenen vanaf het balkon, toen opeens Rof overvloog.
met de snelheid die hij had was hij op de vlucht voor een wezen, hij keek niet uit en botste tegen het dak op en bleef daar roerloos liggen (ik adem nog wel)

De 10 cm lange Fly zat nog steeds in een hoekje

door de impact trilde de kamer en Fly viel achterover

de 10 cm lange Fly stond op en vloog naar de neus van Rof en zei "Wie ben jij"

(Fly ik denk dat we nu wel weten dat je 10 cm bent )

Saphira kwam aan lopen

(GnaGna ja wou het effe zeker weten XD)

"En wie ben jij" vroeg ze van Rofs snuit

(ik ben K-O)

Fly fladderde naar binnen en zocht naar kleren

Safira liep huilend de kamer in en viel op het bed ze huilde en huilde maar. "Idun ... Idun..." zei ze maar.

Saphira liep zachtjes de kamer binnen en keek vol medelijden naar Safira